Salkantay trekking

Het is alweer even geleden dat we iets hebben laten horen. Dat komt omdat we de afgelopen week vele bijzondere dingen hebben gedaan. Daarover later meer.
Ik zal beginnen waar Roos geëindigd is: namelijk dat ik een beetje ziek was.
Ik denk iets verkeerd gegeten, buikkrampen en diarree. Ik had er gelukkig niet dusdanig last van dat ik alleen maar in bed kon liggen, maar we hebben wel rustig aan gedaan de eerste dagen in Cusco. Ook werden we daartoe wel gedwongen, want de hoge ligging van de stad (3400m) is behoorlijk te merken. Na het oplopen van een trap en de steile straten van Cusco zijn we al buiten adem. Naast dat, zijn de andere hoogteziekteklachten ons tot dusver gespaard gebleven.

We hebben ons de eerste dagen vooral bezig gehouden met het boeken van leuke tripjes en het verkennen van de stad. Cusco is voor veel toeristen het begin- en eindpunt van een trip naar de Andes, de jungle of naar een van de vele oude Inca ruïnes die rondom de stad gelegen zijn.
In de stad vind je duizenden toeristische winkeltjes die allemaal dezelfde mutsjes, handschoenen, truien, oorbellen en andere prularia verkopen. Roos vindt dat het ene winkeltje net wat andere spulletjes verkoopt dan het andere, dus ik ben braaf steeds achter haar aangelopen: winkeltje in, winkeltje uit, winkeltje in, winkeltje uit, enzovoort…. 

Na 2,5 dagen in Cusco te zijn geweest, gaan we onze eerste trip doen, namelijk een dagtrip naar de Rainbow Mountain en de Red Valley.
Met onze nieuwe muts op en handschoenen aan, zijn we er helemaal klaar voor. Om 04:00 uur ’s ochtends staat het busje voor ons hostel klaar om ons op te pikken.  Na een busrit van ongeveer 4 uur lang, inclusief ontbijt in een dorpje onderweg, komen we aan bij het startpunt van de wandeling op 4600m hoogte. Een stevige wandeltocht van ongeveer 2 uur brengt ons naar de top van de Rainbow Mountain op 5020m hoogte! We hebben een prachtig uitzicht op de verschillende kleuren van de berg, die ontstaan zijn door het oxideren van verschillende soorten mineralen en gesteenten. Na een half uur genoten te hebben van dit bijzondere fenomeen, brengt de terugtocht ons door de Red Valley. Deze is zowaar nog mooier en indrukwekkender dan de Rainbow Mountain zelf. Het lijkt wel alsof we op een andere planeet terecht gekomen zijn. Tijdens het terugwandelen doet zich wel een probleem voor. Beide krijgen we behoorlijk last van hoofdpijn door de ijle lucht op deze hoogte. Waar het gemiddelde zuurstofgehalte in Nederland 97% is, is het op deze hoogte maar 65%. Doordat we achteraf gezien te snel de hoogte in zijn gegaan, heeft ons lichaam simpel gezegd nog niet genoeg rode bloedcellen aangemaakt om ons lijf van voldoende zuurstof te voorzien.
Eenmaal teruggekomen in Cusco rond 17:00 uur, zijn we vrijwel meteen na het eten gaan slapen met knallende hoofdpijn.

De volgende dag is bij mij de hoofdpijn gelukkig weer verdwenen, maar bij Roos helaas nog niet. Roos wilt even in alle rust alleen zijn, daarom ga ik even de stad in. Ik heb het voor elkaar gekregen om samen met twee andere Nederlandse jongens live voetbal Heerenveen- Ajax te kijken in een sportsbar in Cusco. Aan het einde van de dag zoeken Roos en ik elkaar weer op en gaan we wederom vroeg naar bed want de volgende dag gaat Salkantay trekking beginnen.

De Salkantay trekking is een 5-daagse trekking door de bergen van de Andes en de groene jungle met als eindbestemming de wereldberoemde Inca stad Machu Picchu.
Op zondag 21 oktober staan we om 4:30 uur ‘s ochtends voor ons hostel klaar. Onze grote backpack laten we in het hostel liggen en we nemen beide een dagrugzak en goed gevulde dufflebag mee. Deze dufflebag, gevuld met slaapspullen en kleding, wordt door de muilezels van A naar B gebracht.
In het busje, maken we kennis met onze trekkingsgroep, of onze ‘family’ zoals onze gids Wayna ons vanaf het begin noemt. Onze zogenoemde family bestaat uit 10 personen tussen de 24 en de 33 jaar oud, inclusief wijzelf. Daarnaast hebben we een fantastische jonge gids en tevens sjamaan, genaamd Wayna. Als laatste gaan er een kok, een hulpkok en een paardenverzorger mee.

We stoppen na een rit van 2 uur om te ontbijten, waarna een hobbelige bergrit van nog eens 1 uur ons bij het startpunt van de trekking brengt. Meteen staan we middenin een prachtig dal met om ons heen besneeuwde bergtoppen.
Het eerste half uur van de wandeling stijgen we behoorlijk, zo kunnen we meteen even observeren hoe de fysieke kracht van onze groep is. Na het stijgen, lopen we ongeveer 2,5 uur ‘peruvian flat’ naar onze eerste overnachtingsplek. De eerste slaapplek is een skydome, een geheel glazen hutje waarvandaan we de maan, sterren en bergen kunnen zien. Na een bijzonder goede lunch, wandelen we bergopwaarts verder richting the Humantay lake. Hier genieten we een half uur van het heldere water en de omringde bergtoppen en vervolgens dalen we weer af naar onze basecamp. Na in totaal 12 km gelopen te hebben, dineren we met de groep en kruipen we vervolgens in onze slaapzak.

Om 4:50 klopt Wayna op ons deurtje, hij wekt ons met een warm kopje cocathee. Vandaag zou de zwaarste dag worden van de vijf dagen wandelen. 28km lang lopen én de hoogste bergtop van de trekking staat ons vandaag te wachten. Direct na het ontbijt, starten we rond 6:30 met wandelen. Ongeveer 3 uur lang klimmen we steil omhoog totdat we de top bereiken. Eenmaal daar aangekomen, staat onze kok ons op te wachten met een kopje verse cocathee. We genieten van het uitzicht en staan samen met Wayna en de groep stil bij de natuur om ons heen. We geven een inheems ceremonieel dankwoord aan de bergen, de zon en moederaarde. “Okay, keep moving family”, horen we Wayna daarna zeggen, er staat ons namelijk nog 6 uur lang afdalen te wachten.
Tijdens het afdalen van 4600m hoogte naar 2800m hoogte, maken besneeuwde bergtoppen plaats voor groene jungle-achtige vergezichten.
Rond 16:30 komen we na een hele dag wandelen vermoeid aan bij onze tweede slaapplaats, the Andean huts. Tegen betaling kunnen we hier een welverdiende warme douche nemen. Na een diner met onze groep zijn we mentaal weer helemaal opgepept. Met z’n elven hebben we een ontzettend goede en positieve vibe, waarmee we elkaar keer op keer motiveren en opladen.

Op dag drie worden we wederom door Wayna met cocathee gewekt, vandaag wordt een relaxing day. Na ongeveer 12km afdalen door de groene jungle met prachtige passievrucht- avocado- en bananenplantages, komen we in de middag rond 13:00 aan bij onze 3e slaapplaats.
Deze keer mogen we overnachten in een jungledome omringd door fruitplanten, koffieplanten en muggen!!
Na de lunch mogen we kiezen uit twee opties voor het alternatief middagprogramma: avontuurlijk ziplinen of badderen in de hotsprings. Arjen kiest voor beide, hij begint met een parcours van 4 kabelbanen, waarvan de langste 1km lang is! Daarna sluit hij aan bij mij, want ik zit al 2 uur lang met drie andere dames van de groep te relaxen in de vulkanische hotsprings. Rond 18:30 wordt het donker en rijden we in het busje al zingend en dansend terug naar de jungledomes, waar het diner al voor ons klaar staat.

Rond 5:00 worden we op de vierde dag gewekt. In de nacht heeft het flink geregend waardoor het wandelpad modderig en glibberig is geworden, ook is de kans op aardverschuivingen toegenomen. De totale wandeling van vandaag zou 24km zijn, maar Wayna geeft ons bij het ontbijt de keuze of we de eerste 14km willen wandelen (met de nodige risico’s) of dat we dat stuk met een busje willen afleggen. Na wat overleg besluiten we met de hele groep om alle kilometers te gaan wandelen. Met onze wandelstokken en poncho’s gereed, beginnen we deze dag met eerst 5 km stijgen waarbij we kort pauzeren bij een koffieboer. We plukken koffiebonen, schillen en branden dezen en drinken ons eigengemaakte kopje koffie.
Na het stijgen, begint het 9 km lange afdalen over de modderige en steile junglepaden. Zonder onze wandelstokken hadden we het er niet zonder kleerscheuren van afgebracht. We komen onderweg langs een oude inca ruïne en we staan met Wayna weer even stil bij de natuur om ons heen. Met de hele groep kijken we naar de bergen, terwijl Wayna een stukje op zijn Peruviaanse panfluit speelt, een heel bijzonder moment.
We dalen verder af en komen aan bij treinstation Hydro electrica. Vanaf hier zijn het nog 10 lange en saaie kilometers wandelen langs het spoor naar Aguas Calientes. Deze stad is als het ware de toegangspoort tot de Machu Picchu. Bij aankomst voelen we onze rug, voeten en benen behoorlijk.
Deze laatste nacht slapen we in een hotel en dineren we in een van de vele restaurantjes die in dit stadje te vinden zijn. Tijdens het diner krijgen we de keus om of met de bus naar de Machu Picchu te gaan, of om de 1700 traptreden te beklimmen.

Dag 5, de Machu Picchu. Om 4:00 ochtends staan we met de 7 wandelaars van onze groep bij de ingang van het hotel. De andere 3 besloten de bus te pakken.
We lopen eerst 30min naar een brug, waar we in de rij aansluiten. Om 5:00 uur opent de brug en beginnen we aan de 1700 traptreden. Alsof we nog niet genoeg gewandeld hebben, maken we hier een soort wedstrijdje van. Na 40min komen Arjen en ik samen als 2e en 3e van de groep bezweet en hijgend boven aan, we zijn er! We wachten op de rest van de groep en genieten van de verbaasde blik van Wayna (men doet normaal 60min lang over het beklimmen van de trap i.p.v. 40min).
Als we compleet zijn, zetten we onze voeten voor het eerst op de heilige grond van de oude Inca stad. We krijgen van Wayna een alternatieve spirituele rondleiding van 2 uur lang door de oude tempels en ruïnes. We leren veel over de rituelen en gebruiken van de Inca cultuur.
Met tranen in onze ogen en een dikke knuffel nemen we daarna afscheid van Wayna en gaan we zelf verder op onderzoek uit binnen de muren van de oude stad. Arjen beklimt met de groep nog de Machu Picchu mountain (2600 traptreden), een berg die uitkijkt over de ruïnes. Ik neem even wat tijd voor mezelf om me in te denken hoe de mensen in deze stad tussen de prachtige bergen leefden.
Rond 13:00 pakken we de bus terug naar Aguas Calientes, waar we na een lunch, om 16:15 de trein pakken naar Ollantaytambo. Vanuit deze plaats, staat een buschauffeur ons op te wachten om ons naar Cusco te brengen, waar we rond 21:00 aankomen in ons hotel.

De volgende dag worden Arjen en ik wakker in ons hotel in Cusco, een gevoel van heimwee overspoeld me. Heimwee naar de natuur en naar de fantastische mensen uit onze groep, waar we in een korte tijd een bijzondere band mee hebben opgebouwd. Gelukkig gaan we ze vanavond nog voor een laatste keer zien bij een zelf-georganiseerd diner en dan is het écht tijd om weer met z’n tweeën verder te gaan.

Dear family, intiayllu (sunfamily), warriors,

Thank you so much for this wonderful experience which we’ll never forget. Always remember the positive mind!!

Op reislogger staan de foto's van nieuw naar oud gesorteerd, dit is bovenaan de pagina eigenhandig te veranderen van oud naar nieuw, zodat jullie de foto's in chronologische volgorde kunnen bekijken. Veel kijkplezier!!!