Nieuwe landen, nieuwe sferen

Het is alweer een tijd geleden sinds we ons laatste verhaal met jullie deelden. Ik schrijf dit nieuwe verhaal nu vanuit een sfeervol en kleurrijk hostel in Bogotá. We zijn twee dagen geleden namelijk aangekomen in de hoofdstad van Colombia. Maar tussen het laatste verhaal vanuit Argentinië en het verhaal wat we nu schrijven vanuit Colombia, zit nog een ander land waar we zijn geweest: Chili!

23 januari is onze laatste dag in Argentinië. We verlaten dit land met een dubbel gevoel, want het heeft echt een beetje ons hart gestolen. Daarnaast waren we ook graag nog verder naar het zuiden van Patagonië getrokken, echter is dat deel van Latijns Amerika niet voor ons huidige reisbudget bestemd. 
Tijd voor een nieuwe bestemming dus. Een busrit van ongeveer 10 uur brengt ons van het Argentijnse stadje El Bolson naar de stad Puerto Varas in Chili. Onderweg denken we samen terug aan de leuke tijd die we hebben gehad in Argentinië. Met de vriendelijke en behulpzame mensen, de prachtige natuur en het heerlijke eten heeft Argentinië ons zeer positief verrast. 

Puerto Varas is een kleine stad gelegen in het midden van Chili, aan de rand van het noorden van Patagonië. Het ligt direct aan het grote Llanquihuemeer en het is omringd door prachtige met sneeuw bedekte vulkanen. De vulkanen zien eruit alsof ze uit mijn aardrijkskunde boek geknipt zijn, echte mooi gevormde stratovulkanen (kegelvulkanen). Puerto Varas lijkt enigszins op het Argentijnse Bariloche, ook hier zijn namelijk veel Duitse invloeden zichtbaar in het straatbeeld én in de keuken. 
De eerste dag in Chili besteden we volledig aan het plannen van de aankomende weken van onze reis. Vooruit plannen is iets wat we liever niet doen, maar soms scheelt het veel geld wanneer we op tijd een vlieg- of busticket boeken. 
We boeken een vlucht naar het groene Colombia en maken een globaal plan voor de komende 2,5 weken in Chili. Verder doen we in deze stad geen noemenswaardige tripjes, we zijn mentaal misschien wel een beetje moe van al het bewonderen en bezichtigen. Ook missen we Argentinië en maken de Chileense prijzen een lekker etentje buiten de deur of dagtripje bijna onmogelijk. 

Op de vierde dag in Chili reizen we vanuit Puerto Varas weer verder. Dit keer is onze bestemming het dorpje Castro op het eiland Chilioé. Dit is het op één na grootste eiland van Chili en heeft een heel eigen cultuur en karakter. De kerken en huizen op het eiland en de bouwstijl ervan (een unieke houten architectuur geschilderd in vrolijke kleuren) geven een bijzonder straatbeeld waar het bekend om staat.
Na een busrit, inclusief een uurtje op de veerboot, worden we in Castro welkom geheten door Louis, de eigenaar van het hostel waar we verblijven. Hij vertelt ons met behulp van een mooie kaart van het eiland over interessante en mooie plekken om te bezoeken. 
De volgende dag wordt in Nederland de wedstrijd Feyenoord-Ajax gespeeld. Roos verklaart me voor gek als ik mijn Ajax T-shirt aantrek en er even goed voor ga zitten. Ze wordt zelfs een beetje geïrriteerd wanner ik volgens haar te hard schreeuw en juich bij de 0-1 goal. Gelukkig voor haar was er daarna echt helemaal niks meer om voor te schreeuwen en gaat deze dag de boeken in als mijn meest trieste dag van onze reis tot nu toe. 
De volgende dag stappen we ‘s ochtends vroeg in de bus die ons naar een Nationaal park op Chiloé brengt. Hier maken we een wandeling naar een uitzichtpunt waarbij we uitkijken over de Grote Oceaan en de kust met prachtige groene rotsen en kliffen. 
Het weer laat ons een beetje in de steek, daarom besluiten we om niet nog een andere wandeling te gaan maken, maar terug naar Castro te gaan. 
Op de laatste dag op het eiland bezoeken we een ander dorpje, Dalcahue. We maken hier een wandeling over de lang uitgestrekte kuststrook, bezoeken met de veerboot nog een ander klein eilandje en eten een gebakje met een overheerlijke pot rooibosthee (tot Roos haar blijdschap!!).

Vanuit Castro nemen we de volgende dag een 16 uur durende busrit rechtstreeks naar de Chileense hoofdstad, Santiago de Chile. 
Na een gebroken nacht in dus bus, komen we om 10 uur in de ochtend aan in Santiago. Hier hebben we een appartementje gehuurd via airbnb waar we een balkonnetje hebben en zelf kunnen koken. 
De hoofdstad van Chili kan ons niet echt bekoren, we verblijven er 4 nachten en dat zijn er achteraf gezien 2 te veel. 
We maken een wandeling door het drukke historische centrum en de kleurrijke wijk Bellavista. Ook beklimmen we Cerro San Christobal, een heuvel van 800m hoogte, gelegen midden in Santiago. Na een klim van ongeveer driekwartier komen we aan bij de top en krijgen we als beloning een prachtig uitzicht over de stad. Het geeft ons een goed beeld van hoe immens groot de stad met zijn 7 miljoen inwoners eigenlijk is. 
Het beeld van de reusachtige stad maakt mij (Roos) ook wel een beetje misselijk. Het idee dat op deze plek alleen al zo extreem veel mensen wonen en de gedachte aan alle monden die gevoed moeten worden, waarbij ze in Chili dolgraag de Oceaan met al haar vissen daarvoor dagelijks als slachtoffer gebruiken.
Het hoogtepunt van ons bezoek aan Santiago zijn onze eigen gebakte pannenkoeken waar we twee dagen van genieten. Het is heerlijk om tijdens de reis af en toe zelf te koken en al helemaal om dan lekker en vertrouwd ‘Nederlands’ te eten. 

De laatste stad die we bezoeken in Chili is Valparaiso. Een stad aan de kust op een afstand van 2 uur rijden van Santiago. Valparaíso staat bekend om zijn street-art en beschilderde trappen. Omdat de stad is gebouwd op een heuvel aan de kust zijn er heel veel trappen waarmee je omhoog de heuvels op kunt wandelen om zo dieper de stad in te komen. Bijna al deze trappen zijn beschilderd, waarvan de ‘pianostairs’ de meest bekendste is. Ik (Arjen) sluit aan bij een free walkingtour die me langs de mooiste en bekendste muurschilderingen en uitzichtpunten brengt. 
Ook brengen Roos en ik een bezoek aan de boot ‘Logos Hope’. De Logos Hope is een groot en oud schip wat door een Christelijke organisatie gekocht is. We komen op het idee om dit schip de bezoeken omdat we de dag hiervoor een Nederlandse jongen, genaamd Francesco, in de supermarkt ontmoeten. Hij is vrijwilliger op de boot en nodigt ons uit voor een rondleiding door het schip. Omdat hij als monteur op het schip werkt krijgen we niet zomaar een rondleiding, maar mogen we ook in de machinekamer bij de motor en de kapitein kijken, heel vet!! 
Het schip wordt nu volledig bevaren door 400 Christelijke vrijwilligers en ze gaan de hele wereld over om overal waar ze aanmeren kennis, hulp en hoop te bieden. Kennis door middel van de gigantische bibliotheek aan boord waar mensen van jong tot oud heel goedkoop boeken kunnen kopen. Hulp, door het vele vrijwilligerswerk wat ze doen op de plekken waar ze soms wel maanden blijven terwijl het schip dan in de haven rust. En tot slot hoop, door met de lokale bewoners scholings- of liefdadigheidsprojecten te organiseren en met behoeftige mensen te bidden. 

Na 3 dagen verhuizen we in Valparaíso van hostel,. Ons eerste hostel midden in het centrum is nogal luidruchtig en dit had behoorlijk veel invloed op onze slaapuurtjes. De laatste 2 nachten slapen we dan ook in een ander hostel in een rustigere wijk. Hier relaxen we voornamelijk en bereiden we ons voor op het spoedige vervolg van onze reis in: Colombia!

De reis naar Colombia, op 9 februari, verloopt echter niet helemaal zonder obstakels. We hebben namelijk een vlucht geboekt met een overstap op de luchthaven van Lima (Peru) omdat dit het goedkoopste was. Echter stappen we daar ook over naar een andere vliegtuigmaatschappij en dit betekent dat we in Lima zelf onze bagage moeten ophalen en dan deze opnieuw moeten inchecken én dat we door de immigratie van Peru moeten om een in- en uitstempel hiervoor te krijgen. Voor dit alles hebben we ongeveer 2 uur en door vertraging van de eerste vlucht, gaat daar nog eens 20 minuten van af… 
Zodra we aan boord zijn bij de eerste vlucht richting Lima, vragen we aan de co-piloot of ze ons kunnen helpen om zo snel mogelijk het vliegtuig uit te komen na de landing. Vlak voor de landing mogen we dan ook verplaatsen naar de eerste rij en eenmaal geland, rennen we naar de douanecontrole. We krijgen een paspoort stempel van Peru en komen vervolgens bij de bagageclaim aan. Roos rent door naar de incheckbalies om ze om extra hulp te vragen, terwijl ik op beide tassen wacht. Als ik na 15 minuten de tassen heb, snel ik me met de zware backpacks ook naar de incheckbalies, daar heeft Roos met ietwat brutaliteit geregeld dat we de hele rij kunnen skippen en als eerste onze bagage kunnen inchecken. Eenmaal bij de gate ploffen we neer en kunnen we tot rust komen, we zijn héél blij dat we het gehaald hebben. 
Rond 00:30 komen we na een lange reisdag aan in ons hostel in Bogotá. De eigenaar ontvangt ons hartelijk en we kruipen meteen ons bed in. 
De volgende dag is Arjen heel moe, dus ontdek ik (Roos) een deel van Bogotá en een van haar betere musea. De Colombianen die ik tegen het lijf loop zijn ontzettend vriendelijk, in de straten klinkt sfeervolle muziek en ik loop toevallig langs een vegetarisch lunchcafé waar ze Kombucha en Kefir serveren (YES!!). Vandaag hebben Arjen en ik ons aangesloten bij een fietstour door de stad en het was ontzettend tof. We fietsten door de verschillende wijken, hebben vele nieuwe vruchten kunnen proeven op de markt en hebben kennis gemaakt met het Colombiaanse spel Tejo. We zijn nu al heel erg blij met onze keuze voor dit land.

Colombia: het land van de koffieplantages, de Caraïbische kust met haar witte stranden, de bruisende steden, het Andesgebergte en de groene Amazone. We zijn benieuwd naar wat we hier allemaal gaan beleven en hebben zin in dit nieuwe hoofdstuk in ons al rijkgevulde boek. 

Geniet van de foto’s en tot de volgende keer!!

Liefs, ons