Afscheid en een andere wereld

Daar zit ik dan, in het vliegtuig, met de man die ik liefheb naast me. Het samenzijn geeft meteen een comfortabel en veilig gevoel in tegenstelling tot het eerder ervaren individueel reizen.

Met KLM komen we aan comfort niets te kort, het dekentje en kussentje ligt al voor ons klaar op de stoel. We zijn nog maar net vertrokken, of onze eerste maaltijd wordt ons reeds voorgeschoteld. En ja, vliegtuig voedsel krijgen, dat blijft altijd leuk en verrassend…. toch?!

Arjen en ik blikken samen even terug op het afscheid, wat we enkele uren geleden op Schiphol hebben beleefd. Het is fijn om samen te kunnen kletsen over de gemengde gevoelens wat dit vertrek voor een relatief lange tijd met zich meebrengt.

In alle rust bekijken we ieder ons eigen stoelschermpje met het filmaanbod. Echter is tijdens de gehele vlucht het bewegende beeld van de aardbol met daarop de locatie van ons vliegtuig het meest op ons schermpje te vinden. Het blijft haast onmogelijk om je voor te stellen dat je kilometers lang door de lucht reist op een hoogte van ongeveer 10km. Ons raamuitzicht maakt dit besef gelukkig iets groter.
Het grootste deel van de vlucht vliegen we over de Atlantische Oceaan, waarbij we vanaf de Cariben verrast worden door een helder blauwe lucht en Caribische eilandjes. Vanaf de kust van Venezuela wordt het vaste land zichtbaar. En tot het verrassende Andesgebergte in zicht komt, vliegen we voornamelijk een groot uitgestrekt Amazonegebied over. Onze eerste ontmoeting met Zuid-Amerika is indrukwekkend.

Na een veilige landing, stappen we voor het eerst op Peruaanse bodem. Het land van de Andes, de Amazone, de ruige kuststrook, de woestijn, de inheemse volkeren en de 31 miljoen inwoners.
De eerste indruk op het vliegveld: chaos. Tientallen Peruanen staan op arriverende familie, vrienden of klanten te wachten en wij wringen ons erdoorheen om een taxichauffeur te zoeken. We stappen de taxi in en na een zeer vlotte (lees: met gevaar voor eigen leven) taxirit komen we aan bij Family hostel Beraja in de wijk Barranco, te Lima.
We stappen onze kleine tweepersoons hostelkamer in en er valt ons direct iets op: vanuit het ontbijtzaaltje kijk je no-kiddin’ gewoon onze slaapkamer in. Nadat we een sjaal, een hammamdoek en een tafelkleed over de doorschijnende bamboegordijntjes hebben gehangen, kunnen we rustig gaan slapen. Wat een dag!! We zijn beide helemaal op.

Het hostel is gehorig, minimalistisch en geeft weinig gehoor aan onze privacybehoefte. Maar de gastvrijheid van de hosts is reuze en maakt veel goed.
Na een korte nacht ontbijten we samen met andere hostelgasten. Vervolgens maken we onszelf gereed voor een free walking tour door de wijk van de artistiek en creativiteit: Barranco. We bewandelen voor het eerst de straten van Lima en de geur van lekker eten, gegrilld vlees, riool en uitlaatgassen dringt onze neus binnen. We horen geluiden van toeterend verkeer, fluitende vogels, ronddwalende mensen en enkele straatmuzikanten.
Wauw, wat is het heerlijk om weer een (voor ons) compleet nieuw land, cultuur en omgeving te ontdekken! En wat voelt het fijn om dit met Arjen te mogen delen.

Weetje: Lima is een wereldstad van 9,7 miljoen inwoners, gelegen aan de kust en gesticht door ‘ontdekkingsreiziger’ Francisco Pizarro in 1535 na de verovering op de Inca’s. De temperatuur in Lima is weinig fluctuerend tussen de 15 en 25 graden. De neerslag is nihil en samen met de hoge luchtvochtigheid zorgt dit voor een mist en bewolking die nagenoeg altijd aanwezig is.